Seitsemän mooie dagen

Zoals je kunt zien begin ik de edele kunst van het tellen in het Fins onder de knie te krijgen (Seitsemän = Zeven) en vliegt de tijd hier.

Na donderdag vrij weinig te hebben uitgevoerd werd ik ’s avonds door mijn Iraneze huisgenootje uitgenodigd om bij haar vriendin langs te komen. Na discussies over politiek, een betoog over hoe goed de vorige koning was (incl. foto’s) en gezelligheid ging ik weer naar huis. Ik had nog iets te laat koffie gedronken dus was heerlijk slapeloos en moest de volgende ochtend weer veel te vroeg opstaan om te wassen zodat ik kleren had om mee te nemen naar Kopenhagen en Helsinki. Natuurlijk was ik veel te laat en was de droger veel te traag waardoor ik mega moest haasten om op tijd bij mijn tutor te zijn die me ging helpen met printen (ik was biiiijna op tijd). Na wat ronddwalen in Joensuu rond 6en de trein gepakt en na een ruim 4.5 uur durende reis aangekomen op het vliegveld, mijn slaapplaats voor die nacht. Mijn briljante hoofd dacht toen dat het wel slim was om dicht bij de incheckbalie te gaan slapen, dan hoefde ik niet zo ver te lopen de volgende dag.

Gevolg was dat ik om half 5 (!) gewekt werd door heel veel luide Aziaten die ruzie liepen te maken met elkaar over waar ze hun 6000 souvenirs moesten laten zonder overgewicht in hun koffers te krijgen. Genieten. De vlucht naar Kopenhagen kan ik me weinig meer van herinneren (ik sliep al tijdens het opstijgen) en 45 minuten kwam ik bij Karlis zijn huis aan. Karlis was een Letse jongen die nu in Kopenhagen woont en samen met de Griekse Katerina waren zij op dezelfde vakantie met mijn studentenvereniging als ik. Nadat ik met Karlis ontbeten had in zijn binnenplaatstuin besloten we om te gaan zwemmen in de zee aangezien Katerina een Griek was en vast niet heel erg op ging schieten met aankomen. Na deze mega koude ochtendduik kregen we inderdaad een verdwaasd sms’je met ‘Whaat, no euro’s here?’ en hadden we nog tijd om te douchen en op te warmen voordat ze arriveerde. Toen kwam de volgende uitdaging, we gingen Kopenhagen per fiets ontdekken maar Katerina kon niet fietsen.

Na een uitgebreide instructie gingen we op pad, wat aan het begin een klein beetje met gevaar voor eigen leven was (car hugging is een nieuw concept, ik geloof dat ze tegen 5 auto’s aangereden is) maar later leerde ze vrij snel. De Denen waren gelukkig enorm supportive (not) en riepen allemaal hele onaardige dingen naar haar hoofd (ik heb echt geen enkele vriendelijke Deen ontmoet, het zal er vast iets mee te maken hebben dat het woord Asjeblieft niet bestaat in hun taal). Na wat sightseeing en het bekijken van de presentatie van het nieuwe theaterseizoen en een hapje eten bij het wereldetenfestival (serieus, er waren echt overal festivals in dit weekend) gingen we op weg naar huis. Daar aten we van de spullen die Karlis met dumpsterdiving had gevonden. Het is blijkbaar heel normaal voor Deense supermarkten om idioot veel prima eten weg te gooien dus het is daar vrij normaal om ’s nachts in de vuilniszakken naar eten te zoeken. We hebben met zijn 3en 3 dagen kunnen eten van wat hij allemaal had gevonden en het was heerlijk, echt te idioot voor woorden. Karlis en Katerina gingen nog uit maar ik heb heerlijk geslapen na mijn brakke vliegveldnacht.

De volgende middag werden we wakker en besloten we op nieuw te gaan zwemmen. Het leek nog kouder dan de dag ervoor en Katerina riep dan ook uit ‘Whaat, in Greece this is winter, this is crazy’. Na het eten zouden Katerina en ik gaan salsa dansen maar we waren verdwaald en Katerina moest weer wat auto’s aanrijden dus uiteindelijk hebben we gewoon een fietstour door Kopenhagen met zijn 2en gemaakt (Karlis moest familie opvangen die ik Denemarken ging studeren). Nadat we thuis kwamen zijn we nog sterren gaan kijken wat veel te koud was maar wel heel mooi.
De volgende ochtend gingen we nog wat meer de stad verkennen. Na een gratis boat tour tussen alle toeristen (Karlis werkte daar) gingen we naar Christiana. Dit is een soort hippie stad met een eigen regering en waar drugs wordt verkocht. Het is een soort Woodstock dorpje, supergrappig om daar te lopen. Na een heerlijke Deense maaltijd en fietstochtje langs het moderne Kopenhagen gingen we naar huis om te eten. Na het eten gingen we wat drank en cake uit Riga proberen, superlekker. We waren eigenlijk van plan uit te gaan maar waren veel te moe dus gingen we maar Skypen met Anka, onze Duitse freundin.

De volgende ochtend was het helaas alweer voorbij en moest ik weer terug naar Finland. Scandinavian Airways is echt een superluxe vliegmaatschappij (zeker als je Ryanair gewend bent) en het was dan ook geen vervelende vlucht. Jammer was wel dat we een beetje laat waren waardoor ik bijna mijn overstap in Stockholm had gemist (tijdens de 20 minuten dat ik in Zweden ben geweest wel even Pippi Langkous gespot, o yeah : ) ) maar uiteindelijk was ik rond etenstijd in Helsinki. Daar ging ik naar het huis van de Finse Hanna (iemand van Aegee, mijn studentenvereniging) waar ik ontvangen werd door 2 Finnen en 2 Italianen (ook van Aegee). Het was een hele gezellige avond met veel muziek en zingen en rond half 1 gingen we eens een keer avondeten.
Nadat ik me de volgende ochtend gruwelijk had verslapen besloot ik Helsinki te gaan verkennen. Dat begon al goed door 2x de verkeerde bus te pakken dus ik heb heel veel van Helsinki gezien (sommige dingen veranderen nooit). Uiteindelijk had ik de stad gevonden maar ben ik eerst naar de Universiteit van Helsinki gegaan om Hanna te helpen met Aegee promoten bij de nieuwe studenten. Daarna heeft ze me de stad laten zien, ik ben nu een master in de Finse geschiedenis en het was erg mooi. ’s Avonds gingen we bij de andere Fin thuis pasta eten die de Italianen hadden gemaakt, echt supersuperlekker. Ze hebben me verteld hoe het moet dus ik ga ook maar eens een poging wagen later. De tegenprestatie was dat we vervolgens voetbal moesten kijken in een café, want Napoli speelde. Dit was genieten want deze Italianen waren retefanatiek en dat was heerlijk om naar te kijken. Ondertussen hebben de Finnen mij geleerd hoe ik in het Fins moet schelden, een hele waardevolle les die ik zeker nog vaker ga gebruiken. Helaas verloor Napoli met 3-1 en waren ze nogal teleurgesteld ‘I just wanna cry and sleep’.

De volgende dag ben ik naar een eiland vlakbij Helsinki gegaan Suomenlinna. Op dit eiland was een heel groot fort en heel veel hele mooie uitzichten. Het was jammer dat het uiteindelijk echt alleen maar regende want het was een hele leuke plek om rond te lopen. Nadat ik de boot terug had gepakt en wat souvenirs geshopt had bezocht ik een kerk die was gemaakt in een bergwand, wat er supermooi uitzag. De dag ervoor had ik al een kerk bezocht die helemaal van hout was, maar volgens Hanna waren er ook wel normale kerken in Helsinki. Nadat we weer thuis waren gingen we koken, gitaar spelen en liedjes zingen want die avond stond rendier op het menu en het duurt superlang om dat te maken. Nadat het om half 11 eindelijk klaar was (ik kon inmiddels ongeveer een paard op zoveel honger had ik) bleek het echt overheerlijk te zijn en hebben we met zijn allen zitten genieten. Het toetje waren stroopwafels die ik die dag even bij de Lidl had gehaald, had ik ook nog iets bijgedragen. Gratis tip, als je vrienden wil maken met buitenlanders moet je ze stroopwafels geven, iedereen is er dol op.

De volgende dag was het alweer tijd om naar huis te gaan. Nadat ik ruim op tijd was vertrokken en dus superlang moest wachten op het station was het tijd voor de 4.5 uur durende rit terug. De wifi werkte niet en volgens mij hadden we vertraging (in het Engels omroepen staat hier niet in de protocollen) dus het duurde vrij lang voordat ik eindelijk weer thuis was. Het was heel fijn om weer terug te zijn in Joensuu. Na een soepele fietstocht met mijn koffer achterop heb ik de rest van de dag vrij weinig uitgevoerd.

’s Avonds kwamen er ineens een Fransman, een Koreaan en Pool en de 2 Iranezen aanzetten die blijkbaar allemaal buren waren en hier gezellig kwamen zitten. Het was heel leuk om deze mensen te leren kennen en binnen no time hadden we de meest briljante gesprekken. Zo hebben ze in Zuid-Korea vooroordelen over mensen met een bepaalde bloedgroep. Volgens de Koreanen zou ik small-minded en verlegen moeten zijn. Dat laatste moest hij zelf ook nogal om lachen, want ik kom er steeds meer achter dat ik toch echt wel luid en aanwezig ben in vergelijking met de rest haha. Verder heb ik nog even gebeld met het thuisfront, met Katerina geskypt en kreeg ik een exclusieve verbinding met de Algemene Ledenvergadering van Aegee.

Het was een geweldige vakantie nog net even voor het echte werk gaat beginnen. Dinsdag gaat de introductie beginnen en de week erop de vakken (denk ik? Het inschrijfsysteem is ongeveer net zo duidelijk als de Finse taal). Morgen ga ik kebab eten die de Iranezen gaan maken (blijkbaar hebben ze ongeveer 8 soorten daar) en voor de rest ga ik nog even lekker relaxen voordat ik weer moet beginnen aan het zware leven.

Tot snel weer en liefs,

Diede