Secretary in Wonderland
Blijf op de hoogte en volg Diede
12 September 2014 | Finland, Joensuu
Hallo allemaal,
Daar was ik weer. Het echte leven is inmiddels begonnen, er moet weer gestudeerd worden (naast de feestjes, etentjes en andere leuke dingen). Gelukkig zijn de meeste vakken nog niet begonnen en kan ik nog een beetje rustig aan doen.
Vorige week vrijdag heb ik een heel gezellig etentje bij mij thuis gehad met de Duitsers (en de Zwitser, maar die spreekt ook Duits dus die noem ik voor het gemak even ook Duitser). Het was niet mijn culinaire hoogtepunt (je moet toch iets als je voor 8 mensen waarvan 1 vega en 1 glutenvrije moet koken en een steelpannetje en een klein koekenpannetje hebt) maar wel erg lekkere pasta. Het werd niet zo laat want al mijn huisgenoten waren ziek (lang leve mijn Oer-Hollandse topweerstand, behalve ietsje keelpijn heb ik nergens last van) en we vonden het zielig om veel geluid te maken.
Ook wel prettig want de volgende dag was het veel te vroeg tijd om naar Koli National Park te gaan. We hadden een auto gehuurd en Lucien, Jae, Aida en ik gingen op weg naar Koli in het gezelschap van 4 Tsjechen en een Est. Deze studeerde allemaal Forestry (soort van boomwetenschappen, is hier heel erg populair) dus konden ons van alles vertellen over alle plantjes om ons heen, best wel cool. Zo was er bijvoorbeeld een boom met heel veel rode besjes en dat zou betekenen dat het een hele koude winter gaat worden, ik ben benieuwd. Het werd een behoorlijk lange en intensieve wandeling (de Tsjechen waren optimistisch) langs heel veel bomen en meren en nogal stijl omhoog. Het was heel gezellig met Aida die al na 20 minuten vroeg wanneer we gingen lunchen en Jae die constant de meest geweldige vragen aan iedereen had (hij is nog nooit buiten Korea geweest en vind alles en iedereen mega interessant dus hij stelt ongeveer net zoveel vragen als een gemiddelde kleuter, geniaal). Na een wandeltocht (met lunchpauze met heerlijke Iranese aardappelpannekoekjes) van ongeveer 4.5 uur kwamen we aan op de top waar het uitzicht prachtig was. Ik kom er steeds meer achter hoe ontzettend mooi Finland is.
Nadat we allemaal even de Japanner in ons naar boven hadden gehaald begon het te regenen en gingen we schuilen voordat we onze weg terug vonden. In de winter is Koli een skigebied maar helaas was de skilift nog buiten werking. De weg naar beneden was dan ook lang en niet via de paadjes (Tsjechen houden van avontuur, de jungle was niks bij sommige plekken waar wij liepen). Onderweg hebben de Tsjechen nog een enorme hoeveelheid paddenstoelen gevonden waar ze denk ik de komende week nog wel van kunnen eten. Inmiddels was iedereen heel moe en zijn we naar huis gereden (is maar een uurtje) om de rest van de avond niks meer te doen.
De volgende dag stond in het teken van vrij weinig uitvoeren. Behalve wassen, hardlopen en eten heb ik vrijwel niks gedaan. Het was heerlijk weer (20 graden en heel veel zon) dus lag heerlijk te zonnen op mijn terras. Eind van de middag kreeg ik een uitnodiging om mee te gaan naar de film die avond. Dus niet heel veel later zat ik bij Jumpstreet 22 met de Duitsers. Het was een vrij relaxte manier om de week af te sluiten met een leuke film.
Maandag was dan de dag dat de lessen toch echt begonnen. Ik ging op weg naar de uni om te beginnen aan mijn web course ‘Intercultural Competence and Professionalism’ (mooi he). Op de uni kwam ik een Afrikaan tegen die in de 5 minuten dat ik tegen hem gepraat heb op het feestje nog had onthouden hoe ik er uit zag en hoe ik heette. Ik heb hier vrij vaak last van, heel veel mensen zeggen me heel gezellig gedag en dan heb ik geen flauw idee meer wie het zijn laat staan hoe ze heten ((lang leve mijn geheugen van een goudvis). Tijdens mijn web course kwam de registratie online voor de reisjes van ESN (de internationale studentenvereniging hier) en was het tijd om in te schrijven. Dus in oktober naar St. Petersburg en in december naar Lapland. Supergaaf en nu al superveel zin in. Het was nog even stressen want ik had mijn paspoort niet bij me toen ik voor Rusland ging boeken maar het is uiteindelijk gelukt.
’s Avonds was het tijd voor hele andere dingen, ik ging samen met Nina (mein Deutsche freundin) auditie doen voor het universiteitskoor. We waren van harte uitgenodigd door de dirigente van het koor (die werkt bij de faculteit Educatie) en dat we geen Fins spraken was niet zo een heel groot probleem, dat leerden we wel haha. Na een hele lange tijd wachten (met hele leuke gesprekken met sociale Finnen, wat echt vrij zeldzaam is) mochten we een liedje zingen en een melodie en ritme test doen. Ik ben benieuwd. Nina heeft al mail dat ze is gekozen, maar ik zit nog panisch mijn mail te verversen want ik heb nog niks. Omdat het inmiddels bijna 9 uur was stierven we van de honger en zijn we net voor sluitingstijd nog even naar de Hesburger gegaan (de Finse Mac, waar vlees wel nog echt naar vlees smaakt) om vervolgens onze frietjes op een bankje in het donker op te eten. Het echte buitenleven.
De volgende ochtend na mijn hardlooprondje (even de Hesburger compenseren) had ik afgesproken om te lunchen op de uni (is inmiddels een beetje vaste prik aan het worden). Na de lunch kwamen we erachter dat er die dag yoga was en besloten we daarheen te gaan. Dus gingen we “even” langs huis (bij elkaar zo’n 8 km) om even spullen op te halen. Na heel lang zoeken bleek de yoga in een piepklein zaaltje ergens achterin een megagroot stadion te zijn. Toch hadden wel veel mensen het ook gevonden want het werd een soort wereldrecordpoging mensen stapelen in een yogaruimte. Als je je uitstrekte zat je je buurvrouw dr tenen te kietelen, genieten dus. Ik bleek wonder boven wonder het te hebben gepresteerd om toch mijn spullen te vergeten dus heb de stretchvaardigheid van mijn broek getest (en hij is geslaagd : )).
Na al dit sportieve gedoe gingen we naar de supermarkt. Hier kochten we mijn nu al favoriete Finse eten: Korvapuusti. Dit zijn een soort kaneelbroodjes die niet overdreven zoet maar megalekker zijn. Ik heb inmiddels ook het recept gevonden via mijn tutor dus ik ga dat sowieso binnenkort maken. Na even langs huis te zijn geweest zijn we de zonsondergang gaan bekijken bij het meer. Het was supermooi en heel erg gezellig. We kwamen nog een hele vriendelijke Finse man tegen die niks van ons verstond, maar waar we toch hele gesprekken mee hebben gevoerd. Superleuk.
Eergisteren was ik eigenlijk niet van plan om naar de uni te gaan, maar aangezien ik een nummertje op een formuliertje moest invullen moest ik toch naar de uni om opnieuw het formulier in te scannen (gedoegedoe). Na de lunch en studeren in de bieb ging ik samen met de man uit Bangladesh gitaar spelen. Ik had hem verteld dat ik dat kon en hij had een gitaar dus dat was een goede combi. Na ongeveer 3 kwartier stemmen en hem proberen iets aan te leren (laten we het erop houden dat hij het erg leuk vond, haha) heb ik heerlijk in de zon zitten pingelen.
Om 6 uur was het tijd voor de General Meeting van ESN. Ik had al eerder besloten dat ik graag het bestuur van ESN in wilde om te helpen met activiteiten te organiseren en om meer mensen te ontmoeten. We zaten met een man of 40 op onze sokken (dat moest want dat is makkelijker schoonmaken) in een veel te kleine ruimte, wat een ware Finse sauna ervaring werd. Na diverse praatjes van allerlei mensen die graag het bestuur in wilde was het tijd om te stemmen en ben ik verkozen tot secretaris! Superleuk! Samen met mij zijn een Duitser, een Indiase, Een Australische, 2 Spanjaarden, 2 Finnen een Chinees en een Amerikaan. Super divers dus en superleuk. Na de vergadering gingen we nog even een drankje doen en ben ik op tijd richting huis gegaan want de volgende dag begon het zware leven weer.
Om half 8 (!) stond ik met mijn fiets klaar om samen met Conni naar college te fietsen. We waren ruim op tijd (jaja, het kan wel) voor ‘Introduction to Special Education’ wat best interessant was behalve dat het Engels niveau van de docent nogal beroerd was waardoor alles eeuwig duurde en ze vrij matig uit haar woorden kwam (gelukkig is er binnenkort een andere docent). Om 10 uur waren we klaar en moesten we wachten op ons volgende college dat om 3 uur pas begon.
Na wat gestudeer en lunch was het dan tijd voor het volgende college ‘Introduction to Finnish School Life’. Dit vond plaats in de school die op de campus staat en de docent bleek een hele enge oude schooljuf te zijn waar we spontaan collectief bang voor waren. Later bleek ze toch wel een beetje lief te zijn (ze heeft ons alle 30 bij haar thuis uitgenodigd om Fins bij haar te komen bakken) en liet ze ons de school zien. De school is echt een hypermoderne school met ruime lokalen met superveel materialen (het muzieklokaal had 20 gitaren, ik werd echt helemaal gek) en allerlei vakken die op veel Nederlandse scholen niet eens gegeven worden. Zo was er een handvaardigheidlokaal met allerlei naaimachines (dat leren ze vanaf dat ze 8 zijn) en een speciaal huiswerklokaal met comfortabele stoelen. De bedoeling is dat we de komende maanden in deze en andere scholen gaan observeren, assisteren en lesgeven. Ook moeten we een dagopening maken en observeren op het schoolplein. Ik vind het nu al superleuk! Dit vak was uiteindelijk om ongeveer 7 uur afgelopen (!) en toen zijn we snel naar Eva’s huis gegaan om lasagne te eten, wat echt overheerlijk was. Na veel te lang blijven hangen en kletsen was het tijd om naar huis te gaan.
Kortom, het zijn drukke tijden met bijna alleen maar leuke dingen. Ik heb naast mijn secretaris positie te horen gekregen dat ik ben aangenomen voor het universiteitskoor en ik krijg een Finnish Friend (een Fin die mij iets meer van het land en de cultuur gaat laten zien). Kortom, superleuk. Ik heb het hier enorm naar mijn zin en de tijd vliegt voorbij.
Bedankt voor alle leuke berichtjes, ik vind het leuk dat er daadwerkelijk mensen zijn die de moeite nemen om mijn lange verhalen te lezen. Er zijn zelfs wat mensen hier die de blog Google Translaten dus roddelen kan niet haha.
Tot snel weer.
Liefs,
Diede
Daar was ik weer. Het echte leven is inmiddels begonnen, er moet weer gestudeerd worden (naast de feestjes, etentjes en andere leuke dingen). Gelukkig zijn de meeste vakken nog niet begonnen en kan ik nog een beetje rustig aan doen.
Vorige week vrijdag heb ik een heel gezellig etentje bij mij thuis gehad met de Duitsers (en de Zwitser, maar die spreekt ook Duits dus die noem ik voor het gemak even ook Duitser). Het was niet mijn culinaire hoogtepunt (je moet toch iets als je voor 8 mensen waarvan 1 vega en 1 glutenvrije moet koken en een steelpannetje en een klein koekenpannetje hebt) maar wel erg lekkere pasta. Het werd niet zo laat want al mijn huisgenoten waren ziek (lang leve mijn Oer-Hollandse topweerstand, behalve ietsje keelpijn heb ik nergens last van) en we vonden het zielig om veel geluid te maken.
Ook wel prettig want de volgende dag was het veel te vroeg tijd om naar Koli National Park te gaan. We hadden een auto gehuurd en Lucien, Jae, Aida en ik gingen op weg naar Koli in het gezelschap van 4 Tsjechen en een Est. Deze studeerde allemaal Forestry (soort van boomwetenschappen, is hier heel erg populair) dus konden ons van alles vertellen over alle plantjes om ons heen, best wel cool. Zo was er bijvoorbeeld een boom met heel veel rode besjes en dat zou betekenen dat het een hele koude winter gaat worden, ik ben benieuwd. Het werd een behoorlijk lange en intensieve wandeling (de Tsjechen waren optimistisch) langs heel veel bomen en meren en nogal stijl omhoog. Het was heel gezellig met Aida die al na 20 minuten vroeg wanneer we gingen lunchen en Jae die constant de meest geweldige vragen aan iedereen had (hij is nog nooit buiten Korea geweest en vind alles en iedereen mega interessant dus hij stelt ongeveer net zoveel vragen als een gemiddelde kleuter, geniaal). Na een wandeltocht (met lunchpauze met heerlijke Iranese aardappelpannekoekjes) van ongeveer 4.5 uur kwamen we aan op de top waar het uitzicht prachtig was. Ik kom er steeds meer achter hoe ontzettend mooi Finland is.
Nadat we allemaal even de Japanner in ons naar boven hadden gehaald begon het te regenen en gingen we schuilen voordat we onze weg terug vonden. In de winter is Koli een skigebied maar helaas was de skilift nog buiten werking. De weg naar beneden was dan ook lang en niet via de paadjes (Tsjechen houden van avontuur, de jungle was niks bij sommige plekken waar wij liepen). Onderweg hebben de Tsjechen nog een enorme hoeveelheid paddenstoelen gevonden waar ze denk ik de komende week nog wel van kunnen eten. Inmiddels was iedereen heel moe en zijn we naar huis gereden (is maar een uurtje) om de rest van de avond niks meer te doen.
De volgende dag stond in het teken van vrij weinig uitvoeren. Behalve wassen, hardlopen en eten heb ik vrijwel niks gedaan. Het was heerlijk weer (20 graden en heel veel zon) dus lag heerlijk te zonnen op mijn terras. Eind van de middag kreeg ik een uitnodiging om mee te gaan naar de film die avond. Dus niet heel veel later zat ik bij Jumpstreet 22 met de Duitsers. Het was een vrij relaxte manier om de week af te sluiten met een leuke film.
Maandag was dan de dag dat de lessen toch echt begonnen. Ik ging op weg naar de uni om te beginnen aan mijn web course ‘Intercultural Competence and Professionalism’ (mooi he). Op de uni kwam ik een Afrikaan tegen die in de 5 minuten dat ik tegen hem gepraat heb op het feestje nog had onthouden hoe ik er uit zag en hoe ik heette. Ik heb hier vrij vaak last van, heel veel mensen zeggen me heel gezellig gedag en dan heb ik geen flauw idee meer wie het zijn laat staan hoe ze heten ((lang leve mijn geheugen van een goudvis). Tijdens mijn web course kwam de registratie online voor de reisjes van ESN (de internationale studentenvereniging hier) en was het tijd om in te schrijven. Dus in oktober naar St. Petersburg en in december naar Lapland. Supergaaf en nu al superveel zin in. Het was nog even stressen want ik had mijn paspoort niet bij me toen ik voor Rusland ging boeken maar het is uiteindelijk gelukt.
’s Avonds was het tijd voor hele andere dingen, ik ging samen met Nina (mein Deutsche freundin) auditie doen voor het universiteitskoor. We waren van harte uitgenodigd door de dirigente van het koor (die werkt bij de faculteit Educatie) en dat we geen Fins spraken was niet zo een heel groot probleem, dat leerden we wel haha. Na een hele lange tijd wachten (met hele leuke gesprekken met sociale Finnen, wat echt vrij zeldzaam is) mochten we een liedje zingen en een melodie en ritme test doen. Ik ben benieuwd. Nina heeft al mail dat ze is gekozen, maar ik zit nog panisch mijn mail te verversen want ik heb nog niks. Omdat het inmiddels bijna 9 uur was stierven we van de honger en zijn we net voor sluitingstijd nog even naar de Hesburger gegaan (de Finse Mac, waar vlees wel nog echt naar vlees smaakt) om vervolgens onze frietjes op een bankje in het donker op te eten. Het echte buitenleven.
De volgende ochtend na mijn hardlooprondje (even de Hesburger compenseren) had ik afgesproken om te lunchen op de uni (is inmiddels een beetje vaste prik aan het worden). Na de lunch kwamen we erachter dat er die dag yoga was en besloten we daarheen te gaan. Dus gingen we “even” langs huis (bij elkaar zo’n 8 km) om even spullen op te halen. Na heel lang zoeken bleek de yoga in een piepklein zaaltje ergens achterin een megagroot stadion te zijn. Toch hadden wel veel mensen het ook gevonden want het werd een soort wereldrecordpoging mensen stapelen in een yogaruimte. Als je je uitstrekte zat je je buurvrouw dr tenen te kietelen, genieten dus. Ik bleek wonder boven wonder het te hebben gepresteerd om toch mijn spullen te vergeten dus heb de stretchvaardigheid van mijn broek getest (en hij is geslaagd : )).
Na al dit sportieve gedoe gingen we naar de supermarkt. Hier kochten we mijn nu al favoriete Finse eten: Korvapuusti. Dit zijn een soort kaneelbroodjes die niet overdreven zoet maar megalekker zijn. Ik heb inmiddels ook het recept gevonden via mijn tutor dus ik ga dat sowieso binnenkort maken. Na even langs huis te zijn geweest zijn we de zonsondergang gaan bekijken bij het meer. Het was supermooi en heel erg gezellig. We kwamen nog een hele vriendelijke Finse man tegen die niks van ons verstond, maar waar we toch hele gesprekken mee hebben gevoerd. Superleuk.
Eergisteren was ik eigenlijk niet van plan om naar de uni te gaan, maar aangezien ik een nummertje op een formuliertje moest invullen moest ik toch naar de uni om opnieuw het formulier in te scannen (gedoegedoe). Na de lunch en studeren in de bieb ging ik samen met de man uit Bangladesh gitaar spelen. Ik had hem verteld dat ik dat kon en hij had een gitaar dus dat was een goede combi. Na ongeveer 3 kwartier stemmen en hem proberen iets aan te leren (laten we het erop houden dat hij het erg leuk vond, haha) heb ik heerlijk in de zon zitten pingelen.
Om 6 uur was het tijd voor de General Meeting van ESN. Ik had al eerder besloten dat ik graag het bestuur van ESN in wilde om te helpen met activiteiten te organiseren en om meer mensen te ontmoeten. We zaten met een man of 40 op onze sokken (dat moest want dat is makkelijker schoonmaken) in een veel te kleine ruimte, wat een ware Finse sauna ervaring werd. Na diverse praatjes van allerlei mensen die graag het bestuur in wilde was het tijd om te stemmen en ben ik verkozen tot secretaris! Superleuk! Samen met mij zijn een Duitser, een Indiase, Een Australische, 2 Spanjaarden, 2 Finnen een Chinees en een Amerikaan. Super divers dus en superleuk. Na de vergadering gingen we nog even een drankje doen en ben ik op tijd richting huis gegaan want de volgende dag begon het zware leven weer.
Om half 8 (!) stond ik met mijn fiets klaar om samen met Conni naar college te fietsen. We waren ruim op tijd (jaja, het kan wel) voor ‘Introduction to Special Education’ wat best interessant was behalve dat het Engels niveau van de docent nogal beroerd was waardoor alles eeuwig duurde en ze vrij matig uit haar woorden kwam (gelukkig is er binnenkort een andere docent). Om 10 uur waren we klaar en moesten we wachten op ons volgende college dat om 3 uur pas begon.
Na wat gestudeer en lunch was het dan tijd voor het volgende college ‘Introduction to Finnish School Life’. Dit vond plaats in de school die op de campus staat en de docent bleek een hele enge oude schooljuf te zijn waar we spontaan collectief bang voor waren. Later bleek ze toch wel een beetje lief te zijn (ze heeft ons alle 30 bij haar thuis uitgenodigd om Fins bij haar te komen bakken) en liet ze ons de school zien. De school is echt een hypermoderne school met ruime lokalen met superveel materialen (het muzieklokaal had 20 gitaren, ik werd echt helemaal gek) en allerlei vakken die op veel Nederlandse scholen niet eens gegeven worden. Zo was er een handvaardigheidlokaal met allerlei naaimachines (dat leren ze vanaf dat ze 8 zijn) en een speciaal huiswerklokaal met comfortabele stoelen. De bedoeling is dat we de komende maanden in deze en andere scholen gaan observeren, assisteren en lesgeven. Ook moeten we een dagopening maken en observeren op het schoolplein. Ik vind het nu al superleuk! Dit vak was uiteindelijk om ongeveer 7 uur afgelopen (!) en toen zijn we snel naar Eva’s huis gegaan om lasagne te eten, wat echt overheerlijk was. Na veel te lang blijven hangen en kletsen was het tijd om naar huis te gaan.
Kortom, het zijn drukke tijden met bijna alleen maar leuke dingen. Ik heb naast mijn secretaris positie te horen gekregen dat ik ben aangenomen voor het universiteitskoor en ik krijg een Finnish Friend (een Fin die mij iets meer van het land en de cultuur gaat laten zien). Kortom, superleuk. Ik heb het hier enorm naar mijn zin en de tijd vliegt voorbij.
Bedankt voor alle leuke berichtjes, ik vind het leuk dat er daadwerkelijk mensen zijn die de moeite nemen om mijn lange verhalen te lezen. Er zijn zelfs wat mensen hier die de blog Google Translaten dus roddelen kan niet haha.
Tot snel weer.
Liefs,
Diede
