Een muzikale week
Blijf op de hoogte en volg Diede
04 Oktober 2014 | Finland, Joensuu
Hierbij weer een nieuwe blog. Het is mijn eerste vrije avond in een week tijd en toch is het gelijk al weer eigenlijk wel saai om een avond thuis te zijn. Wel weer genoeg tijd om een blog te schrijven, dat dan weer wel.
Na opnieuw een maandagochtend met Special Education college om 8 uur (ze forceren me hier om een ochtendmens te worden, elke dag vroege colleges en slechte koffie: de meeste klasgenoten denken echt dat ik een zombie ben volgens mij) besloot ik om maar weer eens te gaan observeren, dit keer bij grade 1 (de jongste kinderen van ongeveer 7). Ik deed een observatie van de lunch (ze kunnen snel en netjes eten), een lesje Fins (wat ongeveer aansloot bij mijn niveau, ik weet nu heel goed wat de letter L is) en een lesje muziek (hoe kun je 20 7-jarigen zoveel mogelijk herrie laten maken in een half uur pfffft). De rest van de dag heb ik weer hard gestudeerd (inmiddels moeten we er met zijn allen toch aan geloven dat we toch ook echt wel moeten studeren) en ’s avonds was er weer een koorrepetitie.
Na de extra repetities ging het een stuk beter en riep onze dirigente uit dat ze van ons allemaal hield (ze is echt een moederfiguur voor de meeste mensen). Ik vind haar ook wel lief, alleen spreekt ze 99% van de tijd Engels en heb ik dus vrij vaak geen idee wat ze zegt. Al is haar lichaamstaal bijzonder duidelijk dus weet ik altijd precies of ze tevreden is of niet. Toen ik thuis kwam moest ik nog mijn fiets repareren. Dit had heel wat sneller gekund als ik niet de onderdelen van mijn nieuwe zadel had laten vallen waardoor ik met mijn ruimtelijk inzicht (niveau pinda) moest bedenken hoe om het moest. Maargoed, het is gelukt, wat ben ik toch een technisch wonder.
De volgende ochtend volgende weer een vroeg ritje, met nieuw zadel (mijn kont is gelukkig), naar de uni voor een nieuw vak ‘Active Citizenship and Non-Formal Education’. Dit vak gaat over dingen als volwassenenonderwijs, actief burgerschap en dat soort dingen en het is echt superleuk. Ik denk dat dit misschien wel iets is waar ik later als ik groot ben (haha) iets mee zou willen doen.
Na een hardlooprondje besloot ik naar huis te gaan om mijn essay af te maken. Die avond was er voor de actieve leden van ESN een avond in een cottage georganiseerd waar we gingen oefenen voor de SitSit van die donderdag. Zoals ik al eerder geschreven heb is de SitSit een soort combinatie van liedjes zingen, eten en drinken (voor de studenten onder ons: Biercantus waarbij je ook een maaltijd krijgt). Kortom, allemaal dingen die ik leuk vind. Het werd een hele gezellige avond en voor de verandering hoefde ik eens niet zo ver naar huis te fietsen omdat het bij mij in de buurt was.
Woensdag zou mijn enige uitslaap dag zijn, maar dit werd bruut verstoord door het leed dat tandarts heet. Mijn beugeldraadje was los en na een half uur geprobeerd te hebben dit uit te leggen aan iemand die enkel Fins sprak werd mij verteld dat ik maar gewoon om kwart over 9 ’s ochtends moest langskomen. Gelukkig sprak de tandarts wel prima Engels en was ze zeer in haar nopjes toen ik haar bedankte in het Fins (dat was ze duidelijk niet gewend want Finnen zijn daar over het algemeen niet zo dol op). Daarna was het tijd voor weer een nieuwe Finse les, waar ik ontdekte dat mijn geboortejaar(1994) wordt geschreven als tuhatyhdeksänsataayhdeksänkymmentänelja, wat ronduit belachelijk is. Fins blijft een absurde taal. Een ESN vergadering een koor repetitie volgde en na het uitwerken van de notulen was ik vrij kapot, maar echt tijd voor uitrusten was er niet aangezien ik om 9 weer op de uni moest verschijnen.
Na een college waar ik vrij weinig van heb meegekregen ging ik met Nina en Sabrina naar de second hand shop om een outfit te scoren voor de SitSit die avond met als thema Oktoberfest. Nadat ik ongeveer 60x de vraag had gesteld: is dit Duits? waren we alle 3 geslaagd en gingen we op weg naar Eva, die onze haren in ging vlechten. Het werd een hele gezellige middag en nadat mijn haren op een hele ingewikkelde manier vastzaten en ze mij nog pretzel oorbellen gaf (ja die hebben Duitsers blijkbaar) moesten Nina en ik haasten naar de soundcheck van het koor.
Die liep enorm uit en halverwege moesten we toch echt het stadion doorrennen om nog op tijd door te komen. Na een fietstocht van ongeveer 80km per uur met lange rok aan(ik snap niet hoe ze dat vroeger deden maar ik kan dus echt niet fietsen daarmee) kwamen we net op tijd aan. Dit was maar goed ook want er stond een straf op te laat komen. Er volgende een geniale avond waarin we heel veel gelachen, gezongen en gegeten en gedronken hebben. Ook de afterparty was veel te gezellig.
De volgende ochtend om 9 uur was ik dus niet helemaal alive & ready (zelfs Fins slootwater aka koffie hielp daar niks tegen) en wilde ik vooral heel graag slapen. De rest van de dag werd vooral besteed aan repetities en wanhopig proberen de Finse teksten in mijn kop te stampen (laten we er op houden dat ik een nieuw soort Fins heb uitgevonden) wat wil je met dik soort teksten: https://www.youtube.com/watch?v=Np0N3CY7cTg.
Om 7 uur was het tijd voor het grote optreden. In het stadion had zich 2100 man verzameld om te vieren dat de lokale krant De Karjalainen zoveel jaar bestond. Na 3 nummers te hebben gezongen moesten we ruim een half uur backstage wachten. In die tijd ontstond er een massagerondje dus ik was helemaal ontspannen daarna. We sloten af met het volkslied van de regio hier samen met het publiek. Ondanks dat ik geen idee had wat ik zong en dat het Fins niet helemaal Fins was ging het vrij goed en wat het publiek enthousiast (althans dat zei de krant waar we vandaag instonden, ik vond het vooral heel veel stijve zakenmensen die kwamen voor gratis eten en drank, maargoed).
Na een marathonslaap na deze uitputtende week en een hardlooprondje gingen we weer op naar de uni voor nog een optreden, dit keer voor de veteranen (het was blijkbaar Rememberance Day ofzo). In een jurk zo lelijk dat het gemiddelde tafelkleed je uitlacht traden we op. Alle Finnen waren zeer in hun nopjes met hun jurken dus ik heb maar wijselijk mijn mond gehouden. Terug thuis was het onze saunatijd dus konden we heerlijk genieten van een uurtje prive sauna. Vervolgens werd er op mijn deur geklopt door Katja (mijn Russische huisgenote) met de vraag of ik mee wilde eten. We aten Plof (ja ik verzin het niet) maar het was ondanks de naam heel erg lekker.
Kortom het was opnieuw een fantastische week. Ik voel me helemaal op mijn plek hier en er zijn superveel leuke mensen.
Kiitos ja hyvää viikonloppua (ja haal dat maar eens door de Google Translate),
Diede
Ps: ik werk eraan om mijn blogs iets korter en bondiger te maken, dus tegen de tijd dat ik terug ben kan ik heel kort en bondig schrijven hoop ik.
-
05 Oktober 2014 - 18:36
OMA:
Lieve Meid,Ik lees ieder weekend met veel plezier jouw blogs.,t is leuk om op zo`n manier op de hoogte te blijven van jouw leventje in het hoge noorden.Hier gaat alles zo z`n gangetje,met goede en soms ook verdrietige dingen.Maar so is live!! Eind van de maand ga ik met je ouders een weekend naar Zeeuws-Vlaanderen.Ik heb daar erg veel zin in! Hoe is het weer bij jullie ? Wij hebben een prachtig Najaar,maar het wordt nu wel weer wat kouder.Ben jij nu hlemaal klaar met je winteruitrusting? De finse taal lijkt mij ook verschrikkelijk moeilijk,niks voor mij want mijn talenknobbel is echt rudimentair!!! Lieverd geniet maar heel veel van je tijd daar en wie weet steek je er toch ook wat van op voor je latere leven ha ha. Heel veel liefs en knuffel van je OMA. -
05 Oktober 2014 - 18:49
Je Moeder:
Wat een hoop avonturen! Ik heb het gevoel dat ik nooit iets meemaak! Zullen we deze week skypen? Ja de tablet is weer heel! KK en natuurlijk KE -
06 Oktober 2014 - 14:51
Diede:
Hallo :) Bedankt voor de reacties. Ik heb je een mail gestuurd mam. Oma, leuk om te lezen dat het leuk is! Het weer is oke, het is 5 graden nu maar ik moet zeggen dat ik er al redelijk aan gewend ben.Gelukkig regent het niet. Ik ben volgens mij helemaal klaar voor de winter, en anders liggen alle kringloopwinkels vol met winterkleding, dus komt helemaal goed. En ja Fins is vrij moeilijk, maar gelukkig spreekt iedereen Engels.
Veel plezier in Zeeland alvast!
Liefs,
Diede