Sweet Goodbyes
Blijf op de hoogte en volg Diede
26 December 2014 | Nederland, Hoorn
Hallo,
Hierbij weer een blog vanuit het platte Nederland. Waar sommigen al dachten dat de computer het begeven had was de realiteit helaas dat ik het zo druk heb gehad met leuke dingen dat ik geen tijd heb gevonden (lees, ik wilde mijn minimale slaaptijd niet opofferen) om jullie over mijn belevenissen te vertellen. En dat waren er een hoop.
De laatste maand was de leukste periode met een paar onvergetelijke avonturen.
Zo heb ik een weekend eind November doorgebracht in Tallinn. Deze geweldige hoofdstad van Estland heeft heel veel schattige straatjes met allerlei knusse cafeetjes, restaurantjes en winkeltjes. Het uitzicht is fantastisch en het is na Finland enorm budget vriendelijk. Ook hadden de weergoden bepaald dat het tijd was voor sneeuw dus was de stad nog mooier. En aangezien de kerstmarkt ook begonnen was kwamen we al helemaal in de kerststemming. Het was een heerlijk relaxed weekend vol eten, shoppen en gezelligheid. Ik was met Coni, Sabrina en 2 Belgen (Alyssa en Bieke) en er was nog een andere groep uit Joensuu waar we veel mee hebben opgetrokken. Hoogtepunt was wel dat ik het ‘Tietenlied’ van Kinderen van Kinderen aan 2 Duitsers en een Amerikaanse aan het leren was (dat is een dikke hit onder buitenlanders) en na een kwartier ‘Ik krijg tieten’ door het restaurant te roepen zei het stelletje naast me ineens, “Lukt het?”, Nederlanders zijn ook overal… Gênant.
Na dit heerlijke weekend volgende wat weken met veel studiestress (vooruit werken ga ik nooit leren denk ik) maar ook heel veel leuke avonden met koorrepetities, de internationale muziekavond waar een duet tussen mij en de Koreaan als hoogtepunt gezien werd en een avondje Finse broodjes bakken bij een docent thuis. Daarnaast heb ik voor de eerst Thanksgiving gevierd, een hele knusse avond waar we ons allemaal realiseerde dat we een hoop hadden om dankbaar voor te zijn. Wel met ham, want kalkoen kan je niet kopen in november (tot grote verbijstering van de Amerikaan, “But you can always buy Turkey in America?!”). En na nog wat etentjes en gezellige avondjes met vrienden was het tijd voor het volgende avontuur, Lapland.
Na maanden uitkijken en goede voorspellingen (warm in Lapland, slechts -3) gingen we op weg met de bus richten het Noorden (wat een end weg, 12 uur in de bus) waar we naar een nachtje busyoga (Hoe kan ik gaan liggen dat ik lekker kan slapen in een bus -> Mission impossible) aankwamen bij een dierentuin vol pooldieren. Na wat ijsbeer spotten en de eerste foto’s van het overweldigend mooie landschap was de tweede stop in het kerstmandorpje. Hier konden we met de echte kerstman op de foto (al was hij niet echt, want hij sprak geen Koreaans, aldus Jae) wat mij dus persoonlijk geen kont interesseerde maar wat velen erg leuk vonden. Na boodschappen te hebben gedaan om Alaska te overleven gingen we op weg naar Saariselka, onze eindbestemming. Dit was een skiresort waar we in huisjes verbleven. Ik zat met 10 man (2 Nederlanders, 3 Duitsers, 1 Spanjaard, 1 Zwitser, 1 Fransman, 1 Koreaan en 1 Belg) en ons huisje werd ingewijd met onmiddellijke sneeuwengel sessies in de achtertuin (waar de sneeuw tot boven de 1 meter kwam).
De dagen die volgden waren een onvergetelijke ervaring die mijn halve bucketlist deden afwerken. Naast heel veel gezelligheid en lekker eten in ons huisje gingen we skiën ( en ik leef nog, ondanks 10x vallen), met husky’s sleeën, rendieren en Sami’s ontmoeten, hebben we elke avond het Noordenlicht gezien (zoo mooi), kan ik de sneeuwgevechten en slee sessies niet op 1 hand tellen, en hebben we in de Arctische Oceaan gezwommen en heerlijk sneeuw gedoken na de sauna. Het was een ongelofelijk gezellige tijd en ik ga deze ervaring nooit vergeten.
Amper terug volgde een week met een kerstdiner, ijszwemmen in Joensuu, het kerstconcert van het koor (het was een groot succes), kerstfeestjes met het koor (met dronken Finnen Toto zingen kan ook weer van de bucket list). Op zaterdag was het afscheidsfeestje, waar Jae menigeen tot tranen roerde door een nummer te zingen dat ’It’s so hard to say goodbye’ heette. En dat is zo. Het is enorm naar om afscheid te moeten nemen van mensen waar je 4 maanden zo intensief mee hebt opgetrokken en die in die tijd je vrienden en je familie zijn geweest. De laatste week was een heel rare week, vol met leuke afscheidsavondjes en feestjes maar ook vol met tranen. De stoerste en grootste mannen huilden de longen uit hun lijf toen ze afscheid moesten nemen van hun vrienden en lachen en huilen lag heel dicht bij elkaar. Iedereen was ontzettend dankbaar en blij voor deze ongelofelijke tijd, maar iedereen besefte ook dat je sommige mensen nooit meer ging zien.
Inmiddels ben ik alweer een aantal dagen thuis en mijn stemming van dankbaarheid overheerst tot op heden. Ik ben ontzettend blij dat ik deze kans heb gehad en het was een ervaring die ik nooit zal vergeten. Het zal weer behoorlijk wennen zijn om weer in Nederland te studeren maar gelukkig is het welkom hier fantastisch geweest. Ik ben op Schiphol opgewacht door mijn familie en een 10tal vrienden. Dat is toch een geweldige manier om thuis te komen. En wat heb ik gelukkig een hoop om thuis naar te komen. De laatste dagen heb ik weer veel mensen gezien die ik toch wel gemist heb allemaal. Ook heb ik het afscheid van een hoop vrienden uit Finland nog even uit kunnen stellen, in januari heb ik nog een weekend in Duitsland waar we met 10/15 man elkaar ontmoeten en de Amerikaanse en de Koreaan komen nog langs in Nederland. Kortom, genoeg om naar uit te kijken.
Bedankt voor het lezen van mijn blogs. De Nederlandse support betekent een hoop voor me. Ik hoop in de toekomst weer een kans te krijgen om naar het buitenland te gaan (want Nederland is toch wel een beetje klein voor me).
Ik wens jullie een hele fijne kerst. Aangezien kerstkaarten niet mijn ding zijn heb ik een kerstfilmpje gemaakt. Ik wens jullie een kerst zoals mijn afgelopen halfjaar was. Vol actie, gezelligheid, warmte, muziek en gelach. Met veel nieuwe avonturen op nieuwe plekken en in goed gezelschap. Wees gek en heb veel plezier. Laten we een geweldig jaar van 2015 maken.
Filmpje: http://youtu.be/qm74Y9K8ye8
Liefs,
Diede
Hierbij weer een blog vanuit het platte Nederland. Waar sommigen al dachten dat de computer het begeven had was de realiteit helaas dat ik het zo druk heb gehad met leuke dingen dat ik geen tijd heb gevonden (lees, ik wilde mijn minimale slaaptijd niet opofferen) om jullie over mijn belevenissen te vertellen. En dat waren er een hoop.
De laatste maand was de leukste periode met een paar onvergetelijke avonturen.
Zo heb ik een weekend eind November doorgebracht in Tallinn. Deze geweldige hoofdstad van Estland heeft heel veel schattige straatjes met allerlei knusse cafeetjes, restaurantjes en winkeltjes. Het uitzicht is fantastisch en het is na Finland enorm budget vriendelijk. Ook hadden de weergoden bepaald dat het tijd was voor sneeuw dus was de stad nog mooier. En aangezien de kerstmarkt ook begonnen was kwamen we al helemaal in de kerststemming. Het was een heerlijk relaxed weekend vol eten, shoppen en gezelligheid. Ik was met Coni, Sabrina en 2 Belgen (Alyssa en Bieke) en er was nog een andere groep uit Joensuu waar we veel mee hebben opgetrokken. Hoogtepunt was wel dat ik het ‘Tietenlied’ van Kinderen van Kinderen aan 2 Duitsers en een Amerikaanse aan het leren was (dat is een dikke hit onder buitenlanders) en na een kwartier ‘Ik krijg tieten’ door het restaurant te roepen zei het stelletje naast me ineens, “Lukt het?”, Nederlanders zijn ook overal… Gênant.
Na dit heerlijke weekend volgende wat weken met veel studiestress (vooruit werken ga ik nooit leren denk ik) maar ook heel veel leuke avonden met koorrepetities, de internationale muziekavond waar een duet tussen mij en de Koreaan als hoogtepunt gezien werd en een avondje Finse broodjes bakken bij een docent thuis. Daarnaast heb ik voor de eerst Thanksgiving gevierd, een hele knusse avond waar we ons allemaal realiseerde dat we een hoop hadden om dankbaar voor te zijn. Wel met ham, want kalkoen kan je niet kopen in november (tot grote verbijstering van de Amerikaan, “But you can always buy Turkey in America?!”). En na nog wat etentjes en gezellige avondjes met vrienden was het tijd voor het volgende avontuur, Lapland.
Na maanden uitkijken en goede voorspellingen (warm in Lapland, slechts -3) gingen we op weg met de bus richten het Noorden (wat een end weg, 12 uur in de bus) waar we naar een nachtje busyoga (Hoe kan ik gaan liggen dat ik lekker kan slapen in een bus -> Mission impossible) aankwamen bij een dierentuin vol pooldieren. Na wat ijsbeer spotten en de eerste foto’s van het overweldigend mooie landschap was de tweede stop in het kerstmandorpje. Hier konden we met de echte kerstman op de foto (al was hij niet echt, want hij sprak geen Koreaans, aldus Jae) wat mij dus persoonlijk geen kont interesseerde maar wat velen erg leuk vonden. Na boodschappen te hebben gedaan om Alaska te overleven gingen we op weg naar Saariselka, onze eindbestemming. Dit was een skiresort waar we in huisjes verbleven. Ik zat met 10 man (2 Nederlanders, 3 Duitsers, 1 Spanjaard, 1 Zwitser, 1 Fransman, 1 Koreaan en 1 Belg) en ons huisje werd ingewijd met onmiddellijke sneeuwengel sessies in de achtertuin (waar de sneeuw tot boven de 1 meter kwam).
De dagen die volgden waren een onvergetelijke ervaring die mijn halve bucketlist deden afwerken. Naast heel veel gezelligheid en lekker eten in ons huisje gingen we skiën ( en ik leef nog, ondanks 10x vallen), met husky’s sleeën, rendieren en Sami’s ontmoeten, hebben we elke avond het Noordenlicht gezien (zoo mooi), kan ik de sneeuwgevechten en slee sessies niet op 1 hand tellen, en hebben we in de Arctische Oceaan gezwommen en heerlijk sneeuw gedoken na de sauna. Het was een ongelofelijk gezellige tijd en ik ga deze ervaring nooit vergeten.
Amper terug volgde een week met een kerstdiner, ijszwemmen in Joensuu, het kerstconcert van het koor (het was een groot succes), kerstfeestjes met het koor (met dronken Finnen Toto zingen kan ook weer van de bucket list). Op zaterdag was het afscheidsfeestje, waar Jae menigeen tot tranen roerde door een nummer te zingen dat ’It’s so hard to say goodbye’ heette. En dat is zo. Het is enorm naar om afscheid te moeten nemen van mensen waar je 4 maanden zo intensief mee hebt opgetrokken en die in die tijd je vrienden en je familie zijn geweest. De laatste week was een heel rare week, vol met leuke afscheidsavondjes en feestjes maar ook vol met tranen. De stoerste en grootste mannen huilden de longen uit hun lijf toen ze afscheid moesten nemen van hun vrienden en lachen en huilen lag heel dicht bij elkaar. Iedereen was ontzettend dankbaar en blij voor deze ongelofelijke tijd, maar iedereen besefte ook dat je sommige mensen nooit meer ging zien.
Inmiddels ben ik alweer een aantal dagen thuis en mijn stemming van dankbaarheid overheerst tot op heden. Ik ben ontzettend blij dat ik deze kans heb gehad en het was een ervaring die ik nooit zal vergeten. Het zal weer behoorlijk wennen zijn om weer in Nederland te studeren maar gelukkig is het welkom hier fantastisch geweest. Ik ben op Schiphol opgewacht door mijn familie en een 10tal vrienden. Dat is toch een geweldige manier om thuis te komen. En wat heb ik gelukkig een hoop om thuis naar te komen. De laatste dagen heb ik weer veel mensen gezien die ik toch wel gemist heb allemaal. Ook heb ik het afscheid van een hoop vrienden uit Finland nog even uit kunnen stellen, in januari heb ik nog een weekend in Duitsland waar we met 10/15 man elkaar ontmoeten en de Amerikaanse en de Koreaan komen nog langs in Nederland. Kortom, genoeg om naar uit te kijken.
Bedankt voor het lezen van mijn blogs. De Nederlandse support betekent een hoop voor me. Ik hoop in de toekomst weer een kans te krijgen om naar het buitenland te gaan (want Nederland is toch wel een beetje klein voor me).
Ik wens jullie een hele fijne kerst. Aangezien kerstkaarten niet mijn ding zijn heb ik een kerstfilmpje gemaakt. Ik wens jullie een kerst zoals mijn afgelopen halfjaar was. Vol actie, gezelligheid, warmte, muziek en gelach. Met veel nieuwe avonturen op nieuwe plekken en in goed gezelschap. Wees gek en heb veel plezier. Laten we een geweldig jaar van 2015 maken.
Filmpje: http://youtu.be/qm74Y9K8ye8
Liefs,
Diede
